در سال ۱۸۹۱ یک کمربند شیب دار با زاویه ۲۵ درجه شیب توسط جسی دبلیو رنو از ایالات متحده اختراع شد، در واقع مسافر هایی را که سوار بر چوب های متصل به کمربند بودند حمل و نقل می کرد. هندریل (handrail) که به صورت ثابت در آن ها بود، بعد ها نسخه بهبود یافته و پیشرفته آن با یک هندریل متحرک در همان سال معرفی شد.
پله برقی برای اولین بار در یک پلکان متحرک در نمایشگاه پاریس، سال ۱۹۰۰ به نمایش گذاشته شد. در اصل علامت تجاری شرکت آسانسور اوتیس (Otis Elevator Company) بود، این موضوع در سال ۱۹۴۹ مورد بررسی قرار گرفت که بعد از آن پله برقی از اموال عمومی تبدیل به استفاده عموم مردم از آن شد.
پله برقی های مدرن معمولاً با شیب ۳۰ درجه و متمایل هستند با محدودیت افزایش در حدود ۶۰ فوت (۱۸ متر)، افزایش کف از کف در حدود ۱۲ فوت (۳٫۵ متر) است. آن ها از طریق برق کار می کنند. توسط زنجیر و چرخ دنده رانده می شوند و توسط دو مسیر در صفحه مناسب نگه داشته می شوند. وقتی آج ها به زمین نزدیک می شوند از دستگاه شانه عبور می کنند. اگر جسمی بین آج و شانه گیر کند یک سوئیچ انحراف برای قطع برق فعال می شود.
پله برقی با سرعت حداکثر ۱۲۰ فوت (۳۶ متر در دقیقه) حرکت می کند. ظرفیت پله برقی ها بیشتر از ۶۰۰۰ مسافر در ساعت است. اگر زنجیره ای شکسته شود پله برقی متوقف می شود. همچنین سوئیچ ایمنی در صورت شکسته شدن یا شل شدن نرده یا در صورت انحراف صفحه پهلو دستگاه را متوقف می کند.
رمپ ها یا پیاده رو های متحرک که بعضی مواقع مسافر خوانده می شوند، شکل خاصی از پله برقی هستند که برای حمل افقی افراد و مواد تولید شده اند؛ رمپ ها ممکن است دارای آج های جامد یا مفصلی یا تسمهای مداوم باشند همچنین رمپ ها می توانند در هر زاویه تا ۱۵ درجه حرکت کنند. وقتی شیب فراتر از این مقدار شود، شیب بیش از حد تند شده و ترجیح داده می شود که از پله برقی استفاده شود.
به طور کلی تمامی پله برقی هایی که طراحی و ساخته می شوند، از یک قانون کلی پیروی می کنند، و زاویه شیب کف تا کف طبقات به صورت عمودی 30 یا 35 درجه می باشد. اما از نظر کاربردی پله برقی به سه دسته زیر تقسیم بندی می گردد.
به طور کلی می توان اینگونه گفت، رمپ تجهیزی است که از نظر مکانیزم عملکردی همانند پله برقی عمل می کند، در حالی که پله برقی افراد را به صورت عمودی جابجا می کند اما وظیفه رمپ جابجایی افراد از نقطه ای به نقطه ای دیگر یک مکان، با شیب نهایتا 12 درجه می باشد، این امر سبب می گردد تا افراد بدون احساس خستگی و فعالیت جسمانی در محیط های بزرگ و طولانی جابجا شوند. نوع به روز آنها مجهز به سنسوری است که در زمان ایستادن افراد بر روی آن و در هنگام استفاده، سرعت حرکت آن بیشتر می گردد که این امر باعث مصرف بهینه انرژی در اینگونه رمپ هاست. پیاده روی متحرک به موتورهای ضعیف تری نسبت به پله برقی ها احتیاج دارند و در مکان های پر ترددی همچون، فرودگاه ها، مراکز تجاری، فروشگاه ها و غیره از آنها استفاده می گردد.
معمولا تمام وسایل الکترونیکی برای کار کردن نیاز به موتور دارند. در پله برقی و رمپ نیز برای راه اندازی و به جریان افتادن حرکت آنها در قلب این تجهیزات احتیاج به موتور است تا قدرت محرکه لازم برای کارکردن پله برقی توسط این موتور تامین گردد. موتورهایی که در پله برقی استفاده می گردد، معمولا همان موتور گیربکس سه فازی است که در آسانسورها نیز کاربرد دارد. در پله برقی و رمپ ها معمولا از موتورهایی استفاده می کنند که تعداد قطب بیشتری داشته باشند، زیرا تعداد قطب بیشتر در این موتورها سبب می گردد، تا موتور حرکت نرم و بدون تکانی را داشته باشد.
اکثر موتورهای پله برقی گیربکس دار هستند، وظیفه موتور پله برقی تبدیل نیروی الکتریکی به نیروی مکانیکی برای حرکت پله برقی می باشد. موتورهای پله برقی معمولا در بالای سازه قرار می گیرند. اتخاب موتور برای هر پروژه ای ممکن است متفاوت باشد و بر اساس طول، عرض و اندازه پله برقی موتورهایی با ظرفیت 5.5 کیلووات تا 11 کیلووات استفاده می گردد. گیربگس یک جعبه ای است که از چندین چرخ دنده تشکیل می شود، در موتورهای پله برقی با استفاده از گیربکس گشتاور موتور را افزایش داده و نیروی مورد نیاز برای حرکت پله برقی به دست می آید.
اجزای تشکیل دهنده موتور پله برقی
به طور معمول در موتورهایی که در پله برقی استفاده می شود موتور با گیربکس کوپل می شوند و در نهایت نیروی الکتریکی را به نیروی مکانیکی تبدیل کرده و با استفاده از این نیرو پله برقی به حرکت در می آید و جابجایی افراد را انجام می دهد.