زن و خانه

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

توافق عمومی وجود دارد که زنان پایه های هویت فرهنگی جامعه هستند و اگر دچار بحران هویت شوند نمی توان انتظار جامعه ای سالم و تمدنی با هویت داشت. اما به راستی کدام پایگاه مکانی مهمتر از پایگاه خانه می تواند در ارتقاء هویت زنان نقش داشته باشد؟ خانه جایی است که اعضای یک خانواده در آن جمع هستند؛ پدر، مادر و فرزندان. ولی مسلم است که زن در این پایگاه نسبت به سایرین از قدرت بیشتری برخوردار است و اگر ارتباط بین انسان و محیط را در این مکان به خصوص، در نظر گرفته شود، ارتباط زن و خانه از سایر ارتباطات قوی تر است. حداقل در فرهنگ ایرانی این حقیقت وجود دارد که خانه‌ها، بیش از آنکه محیطی مردانه و در پیوند با خواست‌ها و نیازهای مرد باشند؛ محیطی زنانه و در پیوند با زن می‌باشند. اگر برداشت مردها از محیط خانه به عنوان محیطی برای استراحت باشد که پس از ساعت‌ها کار در بیرون از منزل در آن به آرامش می‌رسند، برای زن‌ها به معنای مکانی برای دورکامل زندگی یعنی کار و زندگی، توأمان است. لذا توجه به ویژگی‌های خانه از منظر زنانه بسیار حائز اهمیت است. زنان از محیط خانه بسیار بیشتر از مردان، برای پاسخ‌گویی به ترکیبی از نیازها و فعالیت‌ها اعم از فعالیت‌های روزمره، ارتباطات اجتماعی و پیوندهای عاطفی با دنیای پیرامون، استفاده می‌نماید. بنابراین بسیار بیشتر از مردان شخصیت و هویت خود را در ابعاد مختلف آن منعکس نموده و از

انعکاس انرژی‌های موجود در فضاهای خانه تأثیر می‌پذیرند.

معصومه یعقوبی دکترای معماری و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]