خانه و خانواده

در دوران معاصر گسترش ارتباطات، موجب برچیده شدن حصارهای فرهنگی شده و این پدیده‌ی جدید موجب رنگ باختن هویت‌های بومی شده است. انسان ها پیش از آنکه هویت خویش را دریابند، عنان خویشتن را از کف داده و اسیر زرق و برق هویت های دیگر می‌شوند. این هویت های جدید بسیار سطحی و شکننده می باشند و در تقابل با هر گونه چهارچوبی برای زندگی عمل می کنند. طبق نظر روانشناسان و جامعه شناسان، خروجی شرایط کنونی، تربیت انسان هایی مضطرب، آشفته و بی قید و بند است. مدرنیته با نگاه تک بعدی به سرمایه های مادی، زمینه بحران هویت را برای خانواده ها و خانه های ایشان ایجاد نموده است.در دوران معاصر خانه ها به کالا بودگی گرفتار گشته اند و کالا بودگی آن ها به کالا بودگی انسان تسری یافته است.  در شرایط کنونی برای  همه حوزه ها ی علم و هنرو صنعت ضروری است در جستجوی راه رهایی باشند.

به نظر می رسد انسان امروز بیش از هر  روز نیازمند چهارچوبی مطمئن برای زندگی خود است. این چهارچوب در بعد فضایی و مکانی به چهاردیواری ای تبدیل می شود که در کامل ترین حالت خانه نام می گیرد. خانه ی مطلوب، مکانی است که کودکی وجود انسان را در بر می گیرد و فرصت بلوغ را به وی ارزانی می دارد. دیوارهای خانه ی خوب، انسان را از سیلاب ظواهر اندیشه ها و فرهنگ‌ها در امان می دارد و فرصت ادراک وجود و تمیز را به او عرضه می کند. در سایه‌ی چنین در امان زیستن است که دنیای بیرون برای وی فرصت به حساب می آید و نه تهدید! و وجود انسان سالمی که در این مکان پرورش می یابد، برای دنیای بیرون نعمت می شود و نه محنت!

معصومه یعقوبی دکترای معماری و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل