تمام وظایف جوشکار ساختمان

وظایف و مسئولیت‌های جوشکار

مسئولیت‌های خاص جوشکاران ممکن است بسته به صنعتی که در آن کار می‌کنند و میزان تجربه آنها متفاوت باشد، اما معمولاً شامل موارد زیر است:

خواندن و درک نقشه‌های اولیه قبل از شروع یک پروژه

تأمین منابع مورداستفاده در پروژه

اندازه‌گیری و برش مواد طبق مشخصات

جوشکاری با استفاده از مواد مناسب برای اتصال فلزات به یکدیگر

بررسی کار تمام‌شده

جوشکاران در کارخانجات تولیدی و سایت‌های ساختمانی، برای شکل دادن و اصلاح اشیاء فلزی کار می‌کنند. آنها می‌توانند با انواع فلزات در هر مقیاسی کار کنند؛ از لوله‌های کوچک و قطعات ماشین گرفته تا تیرهای فولادی عظیم در زیرساخت یک ساختمان.

جوشکاران از مشخصات دقیق برای تکمیل نقش خود در ساخت‌و‌ساز پروژه استفاده می‌کنند و کار خود را از به دقت بررسی می‌کنند تا از یکپارچگی ساختاری پروژه‌ها اطمینان حاصل کنند. جوشکاران ممکن است به نصب داربست برای رسیدن به مکان‌های

مرتفع یا بالا رفتن از فضاهای تنگ کمک کنند. آنها در مورد شیوه‌های ایمنی محل کار، از جمله نوع تجهیزات حفاظتی که در موقعیت‌های مختلف نیاز دارند، آموزش دیده‌اند.

مهارت های جوشکار

جوشکاری یکی از شاخه‌های علم متالوژی است که به فلز شکل می‌دهد و با تکنیک‌هایی، دو قطعه فلزی یا سرامیکی یا پلیمری را کنار هم قرار می‌دهند؛ این برقراری اتصال، در مقیاس اتمی است.

جوشکاری به دو روش کلی ذوبی و غیرذوبی یا جامد انجام می‌شود و تکنیک های مختلفی دارد.

در جوشکاری جامد، مکانیسم جوش خوردن مواد، نفوذ بین مولکولی بین سطوح تماسی دو قطعه با استفاده از فشار است. جوشکاری مقاومتی، اصطکاکی، انفجاری و فراصوتی از انواع جوشکاری جامد هستند.

در جوشکاری ذوبی، برای اتصال دو قطعه از گرما استفاده می‌شود. جوشکاری قوسی، اکسی گاز و جوشکاری با پرتو لیزری از انواع این مدل جوش هستند.

جوشکاری قوس الکتریکی فلزی متدی است برای اتصال دو قطعه فلزی با استفاده از الکترود پوشاننده شار که با یک قوس الکتریکی ذوب‌شده، تبدیل به یک قطعه ذوب‌شده از قطعات می‌شود.

جوشکارهای تازه کار معمولا از روش MIG یا GMAW استفاده می‌کنند. در این مدل جوش، با استفاده از الکترود بدون روکش برای جلوگیری از آسیب رسیدن به مذاب فلز جوش، یک گاز بی‌اثر یا فعال در فضای قوس و اطراف حوضچه مذاب استفاده می‌شود.

اگر گاز بی‌اثر استفاده شود، این تکنیک MIG و اگر از گاز فعال استفاده شود جوشکاری MAG نامیده می‌شود.

هرچه مهارت های جوشکار بیشتر باشد، از تکنیک جوشکاری قوسی با الکترود تنگستنی یا TIG استفاده می‌کند که بسیار کاربرد دارد. نام دیگر این تکنیک، GTAW است و به جای سیم جوش قابل‌مصرف، الکترودی از جنس تنگستن استفاده می‌شود. در این

تکنیک، گاز محافظ خنثی از کپسول توسط رگلاتور و شلنگ‌های مخصوص استفاده می‌شود و هنگام جوشکاری، ظاهر زیبایی به کار می‌دهد ولی سرعت پایینی دارد و گرانتر است.

جوشکاری اکسی سوخت که تکنیک جوشکاری ارزان‌تر و دردسترس‌تر و آسان‌تر است، با کمک احتراق سوخت گازی، شعله ای را در نوک مشعل جوشکاری درست می‌کنند و با استفاده از حرارت آن، فلزات پایه را ذوب و متصل می‌کنند. در اجرای این تکنیک،

سرعت پایین است.

الزامات آموزش مهارت های جوشکار

جوشکاران معمولاً در مدارس فنی آموزش می‌بینند تا نحوه جوشکاری را بیاموزند و گواهینامه خود را دریافت کنند. جوشکاران نیازی به حضور در مدرسه ندارند و می‌توانند بدون آموزش رسمی، دارای تجربه و مهارت‌های گسترده باشند. تحصیلات به نوعی

ارجح است، اما برای کسی که می‌خواهد یک جوشکار موفق باشد، ضروری نیست. جوشکاری در دانشگاه، درواقع همان مهندسی متالوژی است. همچنین در شاخه کار و دانش دبیرستان، رشته‌هایی نظیر جوشکاری برق، جوشکاری آهن‌آلات و جوشکاری برق

محافظ به متقاضیان ارائه می‌شود.

جوشکارها به عنوان شاگرد، متوسط یا استاد شناخته می‌شوند. شاگرد، فردی است که تحصیلات خود را به پایان رسانده و کمتر از پنج سال در رشته جوشکاری فعال بوده است. یک جوشکار متوسط کسی است که بیش از پنج سال در این موقعیت کار کرده

اما هنوز تمام مهارت های یک استاد جوشکار را ندارد. استادکار تقریباً در هر جنبه‌ای از جوشکاری تجربه دارد و می‌تواند با کمی آموزش یا نظارت شروع به کار کند.

درآمد جوشکار

جوشکاری بسته به مدل آن که چکشی یا خرده‌کاری یا کیلویی و مرتبط با اسکلت یک ساختمان باشد، دستمزد متفاوتی دارد؛ هزینه و به‌تبع آن دستمزد هر متد از انواع جوشکاری هم متفاوت است.

دستمزد حداقلی برای یک جوش ساده در سال ۱۴۰۰، به‌صورت میانگین ۳۰۰ هزار تومان بوده است. دستمزد جوشکارانی که در مناطق صنعتی و دور از شهر کار می‌کنند، بیشتر از جوشکاران شهری است.