انسان و محیط

[vc_row][vc_column][vc_column_text]

مفاهیم مرتبط زیادی در طی تحقیقات مختلف مورد بحث قرار گرفته اند که تعامل انسان و محیط را از طریق تجربه ی اشخاص از مکان، تحت عناوینی چون هویت مکان، وابستگی مکان، پیوستگی مکان، پیوند مکان و احساس مکان توضیح می دهند. در یک اندیشه ی خدا محور، معماری و به تبع آن مکان، هر تعریفی که داشته باشند باید برای انسان و در خدمت انسان الهی باشد. برای انسان بودن در خدمت انسان بودن تنها به معنای محبوب و مطلوب انسان بودن، و آن هم انسانی با هر ویژگی هویتی نیست، بلکه به معنای سکویی برای رشد و تعالی انسان بودن، برای ارتقاء هویت انسان و در یک کلمه برای انسان شدن است. از این منظر توفیق هر اثر معماری باید با این مقیاس سنجیده شود که یک اثر معماری، تا چه سطحی از نیازهای بشری را قادر است پاسخ بگوید. و این یعنی همانطور که انسان آفریده شده است تا انسان شود مکان های انسانی هم باید آفریده شوند تا مکان شوند. و این مستلزم حیات و تداوم مستمر حرکت ارزنده ی انسان شدن و  مکان شدن در تداوم

زمان است.

معصومه یعقوبی دکترای معماری و استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]