زن و مصرف و خانه

زن و  مصرف و خانه: می توان ادعا کرد: خانه چه در بعد هویت فردی و وجودی و چه در بعد فرهنگی و اجتماعی موضوعی جدا از انسان نیست و در پیوند دو سویه با او قرار دارد. رابطه بین ساختار و انسان، بحث جاری در جامعه شناسی و روان شناسی اجتماعی است. کاربرد این نظریه در فضای انسانی به این معنا می تواند باشد که سازماندهی و استفاده از فضا بازتاب یا فرآیند فرعی از محیط فرهنگ نمی باشد برعکس فضا جزء فعال و جدایی ناپذیر از ساختار زندگی اجتماعی است. درنتیجه ، روابط فضائی با اصول اساسی نهاد جامعه و یا اصول ساختاری آن درهم تنیده شده اند. بنابراین، سازماندهی مکانی و استفاده از فضا جزء اساسی سازمان زندگی اجتماعی است . در هر جامعه ای خانه می تواند همانند موقعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به عنوان گواه روشنی از سبک زندگی ساکنان آن در نظر گرفته شود. در کل آگاهی از شکل و فرم های معماری خانه  می تواند دیدگاهی در فرهنگ ایجاد کند .

در دوران معاصر از هر دو بعد فردی و اجتماعی این ارتباط دچار نقصان و بحران شده است. با مشاهده‌ی خانه‌های امروز می‌توان همان نشانه‌های بحران در هویت زنان (گرایش به مد و مصرف) را در خانه‌هایشان ملاحظه کرد. به راحتی می توان دید خانه‌های اسیر شده در دنیای مد و مصرف نمایشی، به آنها هویتی کاذب داده است. این موضوع به حدی ست که خانه‌های امروز حتی برای ساکنان آن بیگانه شده و بیش از آنکه مأمن افراد به ویژه زنان باشند مطابق آخرین مدهای بازار رنگ عوض می‌کند و تبدیل به صحنه‌هایی می‌گردند که تنها پول و ثروت و جایگاه‌ اقتصادی افراد را به نمایش می‌گذارند. افراد برای اینکه بتوانند با آخرین مدها هماهنگ باشند به قیمت تحمیل فشارهای مالی گزاف به خانواده‌ها و ناکام ماندن بخش اعظیمی ‌از نیازهای اساسی اقدام به تغییر دکوراسیون منزل، طراحی داخلی و تغییر منزل می‌کنند.

در خانه‌های امروز ایرانی، بخش اعظم خانه مربوط به عرصه‌ای شده که کالاهای لوکس را به نمایش می‌گذارد و اعضای خانواده کمترین حق استفاده‌ از این اشیاء و فضاها را ندارند و اصل زندگی در مکان‌های کم اهمیت تر بی کیفیت تر در جریان است. در سالهای اخیر گرایش به مد و مصرف از حد توجه غیر عادی به تزئینات و دکوراسیون فراتر رفته است و به عناصر اصلی معماری مثل مصالح و طراحی‌ پلان آن رسیده است. به طور نمونه سلیقه‌ی مردم در انتخاب سنگ های آنتیک در دیوار آشپزخانه‌ها که بسیار رواج یافته است،  از نظر منطقی با پاکیزه کردن آن جهت رعایت بهداشت منافات دارد. کوچ های داخل شهری، تخریب و تغییر زودهنگام خانه ها که بیشتر به دلیل چشم و هم چشمی اتفاق می افتد اشاره کرد. خلاصه اینکه با کمی تیزبینی می‌توان دید خانه‌هایی که در گذشته جای جای آن محل نمایش ارزش‌های عقلانی و معنوی بوده و در گوشه و کنار آن آثار هنری زن خانه به نمایش گذاشته می‌شد تبدیل به مکانی برای صحنه رقابت و چشم و هم چشمی، ریا و تظاهر شده‌است. همه اینها در سایه تبلیغات بازارهای مد و مصرف است و از طرق مختلف، زندگی مردم را تحت تأثیر قرار داده است.